NEEM CONTACT OP

Opgehokt

Apr 15, 2020

Nooit gedacht dat ik mijn empathische antenne zou richten op kippen. Levende wezens met veel ervaring op het gebied van langdurig en herhaald ophokken. Maar ook smaakvolle hoenders die voor mij nog steeds een onneembare barrière vormen op weg naar een flexvegetarisch leven. Waarschijnlijk ben ik niet de enige die zich in het pre-corona tijdperk onvoldoende heeft gerealiseerd wat ophokken met een kip doet. Nu we allemaal op kot zitten, zoals onze Vlaamse buren dat noemen, realiseren wij ons opeens heel veel en herwaarderen wij veel van onze ervaringen. Dat is op zich positief en leert ons veel over ons zelf, maar we kunnen ons niet permitteren te lang terug te kijken. We moeten ons snel richten op een toekomst met een gecontroleerd coronavirus. Die toekomst vraagt om nieuwe initiatieven op ieder gebied, en om creativiteit en ondernemerschap. Die toekomst begint nu.

Zo moeten we bedenken wat we straks ons uitgeput en getraumatiseerd zorgpersoneel kunnen bieden zodat zij na de crisis zo snel mogelijk weer hun 'gewone' werk kunnen hervatten. Ik verwacht een grote behoefte aan gespecialiseerde herstelcentra voor deze beroepsgroep met verwenprogramma's op fysiek en psychisch gebied. Aan gespecialiseerde therapeuten die de traumatische ervaringen en de te verwachten hausse aan posttraumatische stressstoornissen adequaat behandelen. Daarvoor is het nodig nu al personeel te selecteren en te scholen. Een minstens even grote uitdaging is de begeleiding van de nabestaanden van de op de IC overleden patiënten van wie zij vaak geen of niet op de gewenste manier afscheid hebben genomen. Nu is het tijd om behandelprotocollen aan te passen of anders nieuwe te ontwikkelen, makkelijk toegankelijk voor al die mensen met een ingrijpend verlies en met een snel resultaat. Op de langere termijn is het zinvol na te denken hoe wij andere afscheidsrituelen kunnen aanleren, die misschien meer gefaseerd verlopen en niet alleen aan het sterfbed uitvoerbaar zijn nu we weten dat je die kans niet altijd krijgt. Neem alvast een digitale boodschap op voor je nabestaanden en, nog belangrijker, ga nu met elkaar in gesprek over het beter integreren van de dood in ons leven.

Voor ondernemers zijn er nu volop kansen om nieuwe producten op de markt te zetten. Ga producten ontwikkelen waarmee we onze zorghelden kunnen bedanken, variërend van bedanktaarten tot gepersonaliseerde, herbruikbare mondkapjes. Of ontwikkel huishoudelijke apparatuur die met slechts kleine aanpassingen om te bouwen is tot een draagbaar beademingsapparaat. Naast brandblussers en blusdekens heeft ieder huishouden behoefte aan een bouwdoos met materiaal om een kamer om te bouwen tot een geïsoleerde leefruimte voor een besmette huisgenoot. Ontwikkel apps die ook digibeten op leeftijd kunnen gebruiken om basale medische gegevens te registreren en te delen met hun behandeld arts. Een logisch gevolg daarvan is de behoefte aan bouwvakkers die snel de wachtkamerstraat van huisartsen kunnen verkleinen, aangepast aan de verminderde noodzaak patiënten fysiek te zien. Foodtruckers die de festivals missen, kunnen hun trucks ombouwen tot mobiele relaxruimtes voor gefrustreerde ouders van opgehokte pubers en peuters. Of tot een plek waar ouders een snelcursus didactische vaardigheden kunnen volgen. 

Uitzendbureaus voor gepensioneerden moeten nu al proberen bijna uitgewerkte artsen en andere zorgverleners in te schrijven en die zodanig bij te scholen dat zij bevoegd blijven op ieder gewenst moment te re-integreren in het arbeidsproces. Stop alle jong gepensioneerden uit vitale beroepen in een pool en laat ze een paar jaar beschikbaar blijven voor een soort maatschappelijke dienstplicht in crisistijd tenzij hun gezondheid dat niet toestaat. 

En laten we de vakkenvullers niet vergeten. Nu zijn zij in de maatschappelijke hiërarchie opgeklommen tot vertegenwoordigers van een belangrijke beroepsgroep en staan alleen artsen en verpleegkundigen in hoger aanzien. Straks zijn zij weer gewoon vakkenvullers die niet snel genoeg werken. Straks, wanneer corona niet meer dan een ingrijpende periode in onze geschiedenis zal zijn.

Peter Vrancken

Gepensioneerd Gezondheidszorgpsycholoog

 

Deze artikelen vind je misschien ook interessant:

Eerder stoppen met werken

Jan 25, 2021

Opgehokt

Apr 15, 2020

Verplicht anders afkicken

Apr 14, 2020